Beter dan Superman

Ik wil niet claimen dat het ‘part of the job is’, in tegenstelling, aanrijdingen zijn een uitzondering.
Als trambestuurder word je getraind in vooruit kijken, letterlijk, en ver ook. In de praktijk komt het erop neer dat een trambestuurder juist heel veel ongelukken voorkomt door ver vooruit te kijken en te anticiperen – hier heb ik overigens geen officiële cijfers van, los van het feit dat het lastig te onderzoeken is.
Ik bedoel, Superman komt pas als het mis is gegaan, wij voorkomen dat het misgaat.
En ja, dan gaat het een keer mis, dat kan gebeuren. Maar als het gebeurt, dan weet ik ook dat ik supersnel hulp krijg.

Hulpvaardige collega’s

Ik werd rechts ingehaald door een auto. Op zich geen probleem, dat mag gewoon. Maar de automobilist had mij en de tram (bijna 32 meter lang en meer dan 3 meter hoog) niet gezien en sloeg ineens linksaf. Zo eindigde de auto als een soort prooi voor mijn tram.
Gelukkig geen gewonden, alleen veel blikschade.
Ik lichtte onze verkeersleiding in en in no time stond de Officier van Dienst naast mij met nog een collega. Een minuut of twee later kwam de tegenliggende tram en de bestuurder kwam ook direct kijken hoe het ging, ik mankeerde niets. Weer een paar minuten later belde mijn chef, op zijn vrije dag, om toch even te checken hoe het met mij ging. De dienstdoende chef belde mij meteen daarna. Het was duidelijk dat het éérst om mij ging en daarna pas de andere omstandigheden.

Clubjes

U hoeft geen aanrijding te maken om erachter te komen dat u bij de RET in goede handen bent, koffie morsen op de kantinetafel schept ook een band… eh, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er niet alleen in beeld hard gewerkt wordt, maar ook achter de schermen. In de remises wordt er dag en nacht gewerkt aan het onderhoud van de voertuigen en de collega’s van kantoor (die nu veelal thuis werken) zijn ook hard aan het werk zodat wij ons werk kunnen blijven doen. Objectief gezien maken zij het mogelijk dat wij de held kunnen uithangen op de baan! Omdat we, zeker nu, zo ver uit elkaar en verdeeld over de vele locaties werken komen we elkaar niet vaak tegen. Logisch ook met meer dan 3000 RET’ers. Het is daarom fijn dat RET de mogelijkheid biedt om gelijkgestemden te vinden in de personeelsverenigingen, maar ook bijvoorbeeld deelname aan de Marathon (ik ben een hardlopert) of andere sportevenementen. Er is een clubje voor wandelen, fotografie, oude trams, motorrijden, bowlen en nog veel meer. Daarnaast is er ook een e-learning programma, met veel verschillende onderwerpen, waar alle RET’ers aan kunnen deelnemen.

Ei

Ik noem er nu maar 3, maar ik zou wel 50 of 100 redenen kunnen noemen om bij de RET te werken. Ik kan er mijn ei kwijt (da’s toch nog een reden) en dat vind ik belangrijk. Ik kan het iedereen aanraden, er zijn veel verschillende afdelingen, dus voor ieder wat wils.
Bent u benieuwd? Neem dan eens een kijkje op www.werkenbijderet.nl en wellicht wordt u mijn held